Ritselt
Weet u nog, vroeger, de grote archieven beneden in de kelder of nog mooier, op zolder? Als je dan zo’n ruimte binnen stapt, dan had dit ook altijd zo’n eigenaardige geur. Beetje een muffige, vochtige, oude huis geur, net alsof de tijd stil heeft gestaan.
Ergens is dat wel zo natuurlijk, al die informatie is mettertijd en toentertijd (mooie woorden) verzameld en gebundeld en wij noemen dit dan dossiers. Informatie die vooral tijd overbrugt, maar afstand nog zeer beperkt. En je wist, deze documenten zijn authentiek, echt het origineel. En als je dan heel stil midden in zo’n verzamelbak van dossiers, die de zolder dan is, gaat staan, dan hoor je even niets, maar dan begint het te ritselen. Het muffige oude archief leeft! Het ongedierte en ander gespuis, rommelen door het archief en wekken de stilstand op door de informatie die in de dossiers verzameld zijn tot leven te wekken. De muizen consumeren uw data. Ach ja, die goede oude tijd, het had wel iets, de waarde geen idee, maar het heeft wel heel veel tijd gekost om dit te realiseren. De jongere generatie, beter bekend als de generatie Z, aan te spreken met: “Hey gast”, die geboren zijn vanaf de jaren ’90, zullen de bovenstaande tekst associëren met een museum, in ieder geval old skool. Maar deze Z club, ‘Zapt’ wel easy door enorme databases en kan zo vrijwel onbeperkt de data verzamelen die plaats en tijd wel overbruggen. Een aantal van deze ‘gasten’ springen of gaan eronderdoor (soms letterlijk) op de barrières die ze tegenkomen. De virtuele zolder is beschermd met een hek en dus goed beveiligend. Keer om indien mogelijk is hier in de mind van deze gasten geen optie en dus wordt door middel van hacken de openingstool gevonden om de volgende stap te maken. Weer toegang tot data, alle soorten data. Welke synergie is hier in te vinden? Namen, nummers, landen en plaatsen en de links worden duidelijk. Aankomend bij de bron is het document die de data communiceert en reproduceert, wel duidelijk. De feiten zijn helder, de Panama papers liegen toch niet? Maar de zuiverheid van toegang is dubieus, maar vraagt u zich wel eens af, de echtheid van het document op uw beeldscherm, is dat wel zuiver? Blijft mij mateloos boeien naar goede vastlegging van data om het later indien nodig helder en zuiver te reproduceren. De basis van een goede database begint bij u, welk vertrekpunt hanteert u en uw organisatie, samen indien nodig met de archiefwet als onderlegger. Dan zijn de zorgen als later iets te ritselen zou zijn, niet nodig. de zuiverheid waarborgt dit, daar heeft u voor gezorgd, toch?